بلاک چین (Blockchain) یا زنجیره بلوکی مجموعه دائما در حال گسترشی از رکورد ها است (به آن ها بلوک گفته می شود) که امنیت آن ها با استفاده از رمزنگاری تامین شده است. هر بلوک، معمولا حاوی یک تابع در هم سازی (هَش) رمزنگارانه از بلوک قبلی، یک برچسب زمانی و داده های تراکنش می باشد.

طراحی بلاک چین به گونه ای است که به صورت ذاتی، در برابر ایجاد تغییر در داده ها مقاومت می کند. بلاک چین “یک فناوری دفتر کل توزیع شده و باز است که می تواند تراکنش های بین دو طرف را به صورت موثر و به طریقی قابل بازبینی و دائمی ثبت کند”. برای استفاده به عنوان یک دفتر کل توزیع شده، یک بلاک چین عموما توسط یک شبکه همتا به همتا(Peer-to-Peer) مدیریت می شود که به صورت دسته جمعی از یک پروتکل برای ارتباطات بین گره ای و تایید اعتبار بلوک های جدید استفاده می کند. پس از این که داده در یک بلوک ثبت شد، دیگر نمی توان آن را بدون تغییر بلوک های بعدی تغییر داد که این کار نیز به همکاری و همراهی بیشتر اعضای شبکه نیاز دارد.

بلاک چین ها به گونه ای ایمن طراحی شده اند و نمونه ای از یک سیستم کامپیوتری توزیع شده با تحمل خطای بیزانس بالا هستند. در نتیجه با استفاده از بلاک چین، تمرکز زدایی به دست آمده است. این امر باعث می شود تا بلاک چین به صورت بالقوه برای ثبت رویدادها، مستندات پزشکی و سایر فعالیت های مربوط به مدیریت مستندات مانند تشخیص هویت، پردازش تراکنش ها، مستندسازی مبدا، قابلیت ردیابی غذا و یا رای دادن مناسب باشد.

بلاک چین در سال ۲۰۰۸ و توسط ساتوشی ناکاموتو به منظور استفاده در ارز رمزنگاری شده بیت کوین و به عنوان دفتر کل عمومی تراکنش های آن اختراع شد. اختراع بلاک چین برای بیت کوین، آن را به اولین ارز دیجیتالی تبدیل کرد که توانست مشکل خرج دوباره را بدون نیاز به یک دستگاه قابل اطمینان یا یک سرور مرکزی  حل کند. طراحی بیت کوین، الهام بخش بسیاری از کاربرد های مختلف دیگر بوده است.

تاریخچه بلاک چین

اولین کار بر روی زنجیره ای از بلوک های رمزنگاری شده در سال ۱۹۹۱ و توسط استوارت هابر و اسکات استورنتا انجام گرفت. آن ها می خواستند سیستمی را اجرا کنند که در آن نتوان برچسب زمانی اسناد را دست کاری کرد یا تاریخ را به عقب برد. در سال ۱۹۹۲، بایر، هابر و استورنتا درخت های درهم سازی را وارد طرح خود کردند. این کار با فراهم کردن امکان جمع آوری چند سند در یک بلوک بازدهی این سیستم را افزایش داد.

اولین طرح بلاک چین، توسط شخص( یا گروهی از اشخاص) به نام ساتوشی ناکاموتو و در سال ۲۰۰۸ ارائه شد. این طرح در سال بعد، توسط ناکاموتو و به عنوان جز اصلی ارز رمزنگاری شده بیت کوین و به عنوان دفتر کل تمامی تراکنش های شبکه پیاده سازی شد. از طریق استفاده از بلاک چین، بیت کوین به اولین ارز دیجیتالی تبدیل شد که توانست مشکل خرج دوباره را بدون نیاز به یک دستگاه قابل اطمینان یا یک سرور مرکزی  حل کند و الهام بخش بسیاری از کاربرد های مختلف دیگر بوده است.

در آگوست سال ۲۰۱۴، حجم فایل بلاک چین بیت کوین، که تمامی تراکنش هایی که در شبکه رخ داده اند در آن ثبت شده است، به ۲۰ گیگابایت رسید. در ماه ژانویه ۲۰۱۵، این حجم به ۳۰ گیگابایت افزایش پیدا کرد و از ژانویه ۲۰۱۶ تا ژانویه ۲۰۱۷، حجم بلام چین بیت کوین از ۵۰ گیگابایت به ۱۰۰ گیگابایت افزایش یافت.

واژه های “بلاک” و “چین” در مقاله اولیه ساتوشی ناکاموتو به صورت جدا مورد استفاده قرار گرفته بودند اما در نهایت تا سال ۲۰۱۶، واژه مستقل بلاک چین محبوبیت یافت. واژه بلاک چین ۲ که اولین در سال ۲۰۱۴ مورد استفاده قرار گرفت به کاربرد های جدید بانک اطلاعاتی توزیع شده بلاک چین اشاره می کند. مجله Economist یکی از کاربرد های نسل دوم و قابل برنامه ریزی بلاک چین را به صورت “یک زبان برنامه نویسی همراه که به کاربران اجازه می دهد تا قرارداد های هوشمند پیچیده تری را تنظیم کرده و بدین ترتیب صورتحساب های جدیدی ایجاد می شوند که پس از دریافت مرسوله، خودشان را پرداخت می کنند یا گواهی هایی را به اشتراک می گذارند که در صورت رسیدن مقدار سود به حدی مشخص، سود مالکان را برایشان ارسال می کند” توصیف می کند. تکنولوژی های بلاک چین ۲ از تراکنش های مالی فراتر رفته و امکان” تبادل ارزش را بدون این که نیاز باشد واسطه های قدرتمند به عنوان افراد منصف برای انتقال پول و اطلاعات عمل کنند” فراهم می کند. از تکنولوژی های بلاک چین ۲ انتظار می رود تا امکان وارد شده به اقتصاد جهانی را برای افراد طرد شده فراهم کنند، از حریم خصوصی شرکت کنندگان محافظت کنند، به مردم اجازه دهند تا اطلاعات خود را به شکل پول در بیاورند و از دریافت غرامت مناسب برای مالکیت فکری سازندگان اطمینان حاصل کنند. نسل دوم تکنولوژی بلاک چین امکان ذخیره سازی “شناسه دیجیتال دائمی و شخصیت” یک شخص را فراهم می کند و از طریق تغییر بالقوه نحوه توزیع ثروت، راهی را برای کمک به حل مشکل نابرابری اجتماعی ارائه می کند. تا سال ۲۰۱۶، پیاده سازی بلاک چین ۲ هنوز هم به یک ماشین اوراکل خارج از زنجیره نیاز دارد تا بتواند “برای تعامل با بلاک چین به هر داده یا رویداد خارجی، بر اساس زمان یا شرایط بازار” دسترسی داشته باشد.

در سال ۲۰۱۶، خزانه اوراق بهادار مرکزی روسیه پروژه ای را در مقیاس آزمایشی(پایلوت) و بر مبنای پلتفرم     Nxt(نوعی ارز دیجیتال) بلاک چین ۲، معرفی کرد که در آن کاربرد سیستم های رای گیری خودکار بر مبنای بلاک چین مورد بررسی قرار می گرفت. شرکت IBM در جولای ۲۰۱۶، مرکز تحقیقات نوآوری های بلاک چین را در سنگاپور افتتاح کرد. در نوامبر ۲۰۱۶، یکی از گروه های فعال برای مجمع جهانی اقتصاد با یکیدیگر ملاقات کردند تا در مورد توسعه مدل های حکمرانی مربوط به بلاک چین با یکدیگر گفتگو کنند. بنا به شرکت اکسنچر، یکی از کاربرد های نظریه انتشار نوآوری اظهار می کند نرخ بکارگیری بلاک چین ها در خدمات مالی در سال ۲۰۱۶، ۵/۱۳ درصد بوده و در نتیجه، به فاز پذیرندگان آغازین رسیده است. بر اساس یکی از اقدامات اتاق تجارت دیجیتال ایالات متحده، در سال ۲۰۱۶ گروه های صنعتی و تجاری به یکدیگر پیوستند تا مجمع جهانی بلاک چین را ایجاد کنند.

ساختار بلاک چین

بلاک چین، یک دفتر کل دیجیتالی توزیع شده، عمومی و غیر متمرکز است که از آن برای ثبت تراکنش ها در تعداد زیادی کامپیوتر استفاده می شود به طوری که نتوان اطلاعات ثبت شده را به طور مجزا و بدون تغییر همه بلوک های بعدی و همکاری و همراهی شبکه تغییر داد. این کار امکان تایید و حسابرسی تراکنش ها را برای شرکا به صورتی کم هزینه فراهم می کند. بانک اطلاعاتی بلاک چین به صورت خودگردان و با استفاده از یک شبکه همتا به همتا و یک سرور توزیع شده ثبت زمان مدیریت می شود. آن ها به وسیله همکاری جمعی بر مبنای منافع جمعی تایید اعتبار می شوند. نتیجه این فرآیند یک گردش کار قوی است که در آن عدم قطعیت شرکا در ارتباط با امنیت داده ها ناچیز است. استفاده از بلاک چین، خصوصیت بازتولیدپذیری بی نهایت از یک دارایی دیجیتال را از بین می برد. بلاک چین تایید می کند که هر واحد ارزش، تنها یک بار منتقل شده است و به این ترتیب، مشکل همیشگی خرج دوباره را حل می کند. بلاک چین ها را به صورت پروتکل مبادله ارزش نیز توصیف کرده اند. تبادل ارزش بر مبنای بلاک چین، نسبت به سیستم های سنتی سریع تر، امن تر و ارزان تر انجام می گیرد. یک بلاک چین می تواند حقوق مالکیت را نیز اختصاص دهد زیرا وقتی بلاک چین به صورت مناسب تنظیم شده باشد تا بتواند جزئیات معامله را نیز در بگیرد، می تواند رکوردی را ارائه دهد که تحلیل پیشنهاد و پذیرش را اجباری می کند.

بلوک ها

بلوک ها حاوی دسته هایی از تراکنش های صحیحی هستند که به صورت رمزنگاری شده در یک درخت در هم سازی قرار گرفته اند. هر بلوک شامل تابع در هم ساز رمزنگاری شده بلوک قبلی در بلاک چین است. این تابع دو بلوک را به یکدیگر مرتبط می کند. این بلاک های مرتبط، یک زنجیره را تشکیل می دهند. این فرآیند تکرار شونده صحت بلوک قبلی را تایید می کند و این روند به همین ترتیب تا بلوک اولیه ادامه پیدا می کند.

گاهی اوقات، می توان بلوک های مجزا را به صورت همزمان تولید کرد که این کار باعث ایجاد یک دو راهی موقت می شود. علاوه بر یک تاریخچه امن بر مبنای تابع در هم سازی، هر بلاک چین الگوریتم خاصی برای به حساب آوردن نسخه های مختلف تاریخچه دارد به طوری که تاریخچه با مقدار بالاتر اولویت بیشتری نسبت به سایرین برای انتخاب شدن داشته باشد. بلوک هایی که برای قرار گرفتن در زنجیره انتخاب نمی شوند با نام بلوک های یتیم شناخته می شوند. همتا هایی که از بانک اطلاعاتی پشتیبانی می کنند گاها دارای نسخه های مختلفی از تاریخچه هستند. آن ها تنها نسخه ای از بانک اطلاعاتی با بالاترین امتیاز را که برایشان معلوم است، نزد خود نگه می دارند. وقتی یک همتا، نسخه ای با امتیاز بالاتر دریافت می کند(این نسخه جدیدتر معمولا همان نسخه قدیمی به اضافه یک بلوک جدید است)، بانک اطلاعاتی خود را گسترش داده یا آن را با بانک اطلاعاتی جدید جایگزین کرده و سپس این بانک اطلاعاتی بهبود یافته را برای سایر همتایان خود ارسال می کند. هیچ تضمین مطلقی وجود ندارد که یک ورودی اطلاعاتی خاص، تا ابد در بهترین نسخه از تاریخچه باقی بماند. به خاطر این که بلاک چین ها به گونه ای ساخته می شوند که در آن ها امتیاز بلوک های جدید بر روی بلوک های قدیمی افزوده می شود و همچنین به خاطر این که کار کردن بر روی توسعه بلاک های جدید نسبت به جایگزینی بلوک های قدیمی مزایای بیشتری دارد، با قرار گیری بلوک های بیشتر، احتمال این که یک ورودی به طور کامل جایگزین شود به صورت نمایی کاهش می یابد و در نهایت به مقدار خیلی کمی می رسد. برای مثال، در یک بلاک چین که از سیستم اثبات کار(Proof of Work)، همیشه زنجیره ای با بیشترین اثبات کار تجمعی، توسط شبکه به عنوان زنجیره صحیح در نظر گرفته می شود. چندین روش برای نمایش سطح کافی از محاسبات وجود دارد. در داخل یک بلاک چین، محاسبات به جای این که به روش های متداول مجزا یا موازی انجام بگیرد، عمدتا به روش محاسبه اضافی انجام می گیرد.

زمان بلوک

زمان بلوک، متوسط زمانی است که طول می کشد تا شبکه یک بلوک اضافی را به بلاک چین اضافه کند. برخی بلاک چین حتی هر ۵ ثانیه یک بار نیز یک بلوک جدید تولید می کنند. با به پایان رسیدن بلوک، می توان داده های قرار گرفته در آن را صحت سنجی کرد. در ارز های رمزنگاری شده، تراکنش پول در همین بازه زمانی انجام می شود، پس زمان بلوک کمتر به معنی تراکنش های سریع تر است. زمان بلوک برای ارز اتیریم بین ۱۴ تا ۱۵ ثانیه تعیین شده است در حالی که این مقدار برای بیت کوین ۱۰ دقیقه است.

هارد فورک (Hard Fork)

هارد فورک نوعی تغییر قانون به شمار می رود به طوری که نرم افزاری که صحت سنجی را بر اساس قوانین قدیمی انجام دهد، بلوک های تولید شده با استفاده از قوانین جدید را به عنوان غیرصحیح تشخیص می دهد. در صورت مواجه شدن با هارد فورک،  همه گره هایی که قرار بوده از قوانین جدید تبعیت کنند باید نرم افزارشان را ارتقا دهند.

اگر دسته ای از گره ها به استفاده از نرم افزار قدیمی ادامه دهند در حالی که باقی گره ها از نرم افزار جدید استفاده کنند، ممکن است یک جدایش اتفاق بیفتد. برای مثال، اتیریم برای بازگرداندن مجدد سرمایه گذاران در سازمان DAO، که قبلا به دلیل وجود نقطه ضعف در کد آن هک شده بود، فرآیند هارد فورک را پیاده سازی کرد. در این مورد، این هارد فورک منجر به ایجاد دو زنجیره مختلف اتیریم و اتیریم کلاسیک شد. در سال ۲۰۱۴، از کاربران Nxt درخواست شد تا هارد فروک بلاک چین را مد نظر قرار دهند. این کار با هدف  بازگرداندن رکورد های بلاک چین به منظور کنترل اثرات سرقت ۵۰ میلیون NXT از یکی ارز صرافی های اصلی ارز های دیجیتال انجام می شد. این درخواست هارد فورک، مورد قبول واقع نشد و البته، برخی از این مبلغ پس از مذاکره پرداخت باج به سرقت کنندگان، بازگردانده شد.

از سوی دیگر، برای جلوگیری از جدایش دائمی، بیشتر گره هایی که از نرم افزار جدید استفاده می کنند می توانند به سمت قوانین قدیمی بازگردند. کاری که در ۱۲ مارس ۲۰۱۳ برای جدایش بیت کوین نیز انجام شد.

تمرکز زدایی

با ذخیره سازی داده ها در سرتاسر شبکه همتا به همتا، بلاک چین برخی از خطراتی که مربوط به نگهداری داده ها به صورت متمرکز هستند را از بین می برد. بلاک چین غیرمتمرکز، می تواند به منظور انتقال پیام به صورت Ad-hoc و نیز در شبکه های توزیع شده نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

شبکه های همتا به همتای بلاک چین دارای نقاط ضعف مرکزی که هکر ها بتوانند از آن ها سو استفاده کنند نیستند؛ به طور مشابه این شبکه ها هیچ نقطه مرکزی برای ایجاد خرابی در شبکه نیز ندارند. روش های امنیتی مورد استفاده در بلاک چین شامل استفاده از رمزنگاری کلید عمومی است. یک کلید عمومی( یک رشته طولانی از اعداد با ظاهری تصادفی) یک آدرس بر روی بلاک چین می باشد. نشان های ارزش که در سرتاسر شبکه ارسال می شوند به گونه ای که به آن آدرس تعلق داشته باشند، ثبت می شوند. یک کلید خصوصی، مانند یک رمز عبور است که به صاحبش اجازه می دهد به دارایی های دیجیتالش دسترسی داشته باشد یا به عنوان روشی برای تعامل با دیگر قابلیت هایی که بلاک چین امروزه از آن ها پشتیبانی می کند، مورد استفاده قرار بگیرد. عموما فرض می شود که داده هایی که بر روی بلاک چین قرار می گیرند قابل تخریب شدن نیستند.

اگرچه کنترل داده ها به صورت متمرکز آسان تر است اما در این حالت، دستکاری داده ها و اطلاعات نیز امکان پذیر است. با تمرکززدایی از داده ها بر روی یک دفتر کل قابل دسترسی، بلاک چین های عمومی داده های در سطح هر بلوک را برای همه افراد مربوطه به صورت شفاف ارائه می کنند.

هر گره در یک سیستم غیرمتمرکز، حاوی یک کپی از بلاک چین است. کیفیت داده ها از طریق تکثیر عظیم بانک اطلاعاتی و اطمینان محاسباتی حفظ می شود. هیچ نسخه متمرکز “رسمی” وجود ندارد و هیچ کاربری بیشتر از کاربر دیگر مورد اطمینان قرار نمی گیرد. تراکنش ها با کمک یک نرم افزار در شبکه پخش می شوند. پیام ها نیز بر مبنای روش بهترین تلاش منتقل می شوند. گره های استخراجی، تراکنش ها را صحت سنجی کرده، آن ها را به بلوکی که در حال ساخت آن هستند اضافه کرده و سپس بلوک تکمیل شده را برای سایر گره ها نیز ارسال می کنند. بلاک چین ها از چندین روش ثبت زمان مانند روش اثبات کار، برای متوالی سازی تغییرات استفاده می کنند. روش های توافقی دیگر شامل روش گواه بر سهم(Proof of Stake) است. رشد یک بلاک چین غیرمتمرکز با خطر تمرکز گره ها همراه است زیرا در این صورت منابع کامپیوتری مورد نیاز برای پردازش مقادیر زیادی از داده ها گران تر خواهند شد.

باز بودن

بلاک چین های باز، نسبت به برخی موارد ثبت مالکیت سنتی، که اگرچه در اختیار عموم قرار می گیرند اما باز هم به دسترسی فیزیکی برای مشاهده نیاز دارند، کاربر پسند تر هستند. به دلیل این که همه بلاک چین های اولیه، بدون اجازه قابل دسترسی بودند، جنجال هایی در زمینه تعریف بلاک چین ایجاد شده است. یکی از مسائلی که در این بحث ادامه دار مطرح شده است این است که آیا یک سیستم خصوصی با صحت سنج هایی که مجوز فعالیتشان توسط یک مقام مرکزی صادر شده است باید به عنوان یک بلاک چین در نظر گرفته شود یا خیر. مدافعان بلاک چین های غیرقابل دسترسی یا بلاک چین های خصوصی معتقدند واژه بلاک چین را می توان به هر نوع ساختار داده ای که داده ها را در گروه های با برچسب زمانی مشخص قرار می دهد اطلاق کرد. این بلاک چین ها به عنوان نسخه توزیع شده کنترل هم روندی چند نسخه ای(MVCC) در بانک های اطلاعاتی عمل می کنند. درست همان طور که یک MVCC اجازه نمی دهد تا دو تراکنش به طور همزمان یک شی را در بانک اطلاعاتی تغییر دهند، بلاک چین ها هم مانع خرج شدن یک خروجی واحد مشابه توسط دو تراکنش در یک بلاک چین می شوند. مخالفان این نظریه معتقدند سیستم هایی که به کسب مجوز نیاز دارند، شبیه به بانک های اطلاعاتی سنتی شرکت ها هستند، از صحت سنجی داده های صورت غیرمتمرکز پشتیبانی نمی کنند و چنین سیستم هایی در برابر دستکاری و اعمال تغییرات توسط اپراتور ها مصون نیستند. نیکولای همپتون از مجله Computerworld می گوید” بسیاری از راهکار های بلاک چین داخلی، چیزی بیشتری از یک بانک اطلاعاتی سنگین نیستند” و “بدون یک مدل امنیتی شفاف، باید به بلاک چین های اختصاصی با شک و تردید نگاه کرد”. دان تپسکات و الکس تپسکات، تحلیل گران کسب و کار، یک بلاک چین را به صورت یک دفتر کل توزیع شده یا یک بانک اطلاعاتی قابل دسترسی برای همه تعریف می کنند.

بدون نیاز به اجازه بودن

مزیت بزرگ یک شبکه بلاک چین باز، بدون نیاز به اجازه یا عمومی، این است که نیازی به محافظت در برابر نیت های بد وجود ندارد و به هیچ کنترل دسترسی نیاز نیست. این بدان معناست که می توان کاربرد های مختلف را بدون نیاز به تایید یا اعتماد دیگران و با استفاده از بلاک چین به عنوان لایه انتقال، به شبکه اضافه کرد.

در حال حاضر، بیت کوین و سایر ارز های رمزنگاری شده بلاک چین خود را از طریق درخواست یک اثبات کار به ازای هر ورودی جدید، امن کرده اند. برای طولانی تر کردن بلاک چین، بیت کوین از پازل های Hashcash استفاده می کند. اگرچه Hashcash در سال ۱۹۹۷ و توسط آدام بِک طراحی شد اما ایده اصلی آن، اولین بار توسط سینتیا دوورک، مونی نائور و الی پونیاتووسکی در سال ۱۹۹۲ و در مقاله آن ها با نام” قیمت گذاری از طریق پردازش یا مقابله با هرزنامه ها” مطرح شد.

شرکت های مالی، بلاک چین های غیرمتمرکز را در اولویت کاری خود قرار نداده اند. در سال ۲۰۱۶،  سرمایه گذاری های خطر پذیر در زمینه پروژه های مرتبط با بلاک چین در آمریکا در حال کاهش بود در حالی که در چین افزایش می یافت. بیت کوین و بسیاری از سایر ارز های رمزنگاری شده از بلاک چین های باز(عمومی) استفاده می کنند. تا ماه آپریل ۲۰۱۸، بیت کوین دارای بیشتر ارزش بازار بوده است.

بلاک چین های خصوصی

بلاک چین های خصوصی از یک لایه کنترل دسترسی برای مدیریت دسترسی به شبکه استفاده می کنند. بر خلاف شبکه های بلاک چین عمومی، افراد تایید صلاحیت کننده در یک شبکه بلاک چین خصوصی توسط صاحب شبکه مورد بررسی و تایید اعتبار قرار می گیرند. این گونه بلاک چین ها به منظور تایید اعتبار تراکنش ها به گره های ناشناس متکی نیستند و از اثر شبکه ای نیز بهره ای نمی برند. بلاک چین های خصوصی در برخی موارد با نام های کنسرسیوم یا بلاک چین های هیبریدی نیز شناخته می شوند. نیویورک تایمز در هر دو سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ به این نکته اشاره کرده که بسیاری از شرکت ها در حال استفاده از شبکه های بلاک چین از نوع خصوصی و مستقل از سیستم عمومی هستند.

معایب بلاک چین

نیکولای همپتن در مجله Computerworld به این نکته اشاره کرد که” نیازی به حمله ۵۱ درصدی به بلاک چین های خصوصی نیست زیرا یک بلاک چین خصوصی (به احتمال بسیار زیاد)، ۱۰۰ درصد همه منابع ساخت بلوک ها را کنترل می کند. اگر می توانستید به ابزار های ساخت بلاک چین بر روی سرور یک شرکت خصوصی حمله کنید یا به آن آسیب برسانید، آنگاه به صورت موثر کنترل ۱۰۰ درصد شبکه در اختیار شما بود و می توانستید تراکنش ها را هر جور که تمایل داشتید تغییر داده و دستکاری کنید”. این موضوع، در جریان یک بحران اقتصادی یا بحران بدهی، مثلا در جریان بحران اقتصادی ۲۰۰۷-۲۰۰۸، که در آن صاحبان قدرت ممکن است تصمیماتی را اتخاذ کرده که به نفع برخی گروه ها بوده و به ضرر برخی دیگر از گروه ها تمام شود. مجموعه ای از پیامد های منفی جدی را در پی خواهد داشت. بلاک چین بیت کوین، توسط تلاش های عظیم استخراج گروهی محافظت می شود. بعید است که هیچ بلاک چین خصوصی بخواهد از رکورد های خود با کمک گیگاوات ها توان کامپیوتری محافظت کند زیرا بسیار زمان بر و پر هزینه است”. او همچنین گفت:” در داخل یک بلاک چین خصوصی، هیچ رقابتی نیز وجود ندارد؛ هیچ انگیزه ای برای استفاده از توان بیشتر یا پیدا کردن سریع تر بلوک ها وجود ندارد. این بدان معناست که بسیاری از راهکار های بلاک چین داخلی، چیزی بجز بانک های اطلاعاتی سنگین نیستند.

داده های خود-توصیف گر(Self-describing data)

تبادل داده بین اعضای یک بلاک چین یک چالش فنی به شمار می رود که می تواند مانع بکارگیری و استفاده از از بلاک چین شود. این موضوع تاکنون، به مشکل تبدیل نشده است زیرا اعضای یک بلاک چین(به صورت ضمنی یا فعال) با استاندارد های فراداده ها موافقت کرده اند. فراداده های استانداردسازی شده بهترین رویکرد برای بلاک چین های خصوصی مثلا برای پرداخت ها و تبادلات امنیتی با حجم تراکنش های بالا و تعداد اعضای محدود به شمار می روند. چنین استاندارد هایی تراکنش های در حال انتظار برای بلاک چین را بدون تحمیل نگاشت های سنگین به آن و ملزومات ترجمه برای اعضای بلاک چین، کاهش می دهد. با این حال، روبرت کوگل از شرکت تحقیقات Ventana، به این نکته اشاره می کند بلاک چین های تجاری با کاربرد عمومی به سیستمی از داده های خود-توصیف گر احتیاج دارند تا امکان تبادل خودکار داده ها فراهم شود. داده های خود توصیف گر، پردازش صحیح داده ها در هر دو سمت داده ها را برای سیستم های متفاوت آسان تر می کنند و از خصوصیات تمرکززدایی و باز بودن بلاک چین نیز پشتیبانی می کنند. بنا به صحبت های کوگل، داده های خود توصیف گر می توانند با فراهم آوردن امکان تبادل سراسری داده ها، تعداد اعضای یک بلاک چین تجاری را بدون نیاز به تمرکز کنترل این بلاک چین ها بر روی تعداد محدودی مرکز عظیم، به طور چشمگیری افزایش دهند. این کار باعث گسترش باز بودن شبکه، برای مثال با حذف یکی از هزینه های چشمگیر خدمات EDI، می شود. داده های خود توصیف گر همچنین یکپارچه سازی داده ها بین بلاک چین های متفاوت را تسهیل می کنند. برای مثال، اتصال داده ها از یک بلاک چین برای سیستم ردیابی دارویی به بلاک چینی دیگر برای ثبت سوابق پزشکی بیمار،  به مرکز درمانی یا پزشک اجازه می دهد تا پیچیده شدن نسخه با دارو های صحیح را تایید کنند.

کاربرد های بلاک چین

تکنولوژی بلاک چین را می توان در چندین زمینه مورد استفاده قرار داد. امروزه کاربرد اصلی بلاک چین ها به عنوان دفتر کل توزیع شده برای ارز های رمزنگاری شده، به خصوص بیت کوین است. اگرچه چندین بانک مرکزی، در کشور ها و مناطقی مانند هند، چین، هونگ کونگ، ایالات متحده، سوئد، سنگاپور، آفریقای جنوبی و بریتانیا در حال بررسی صدور ارز های رمزنگاری شده از طریق بانک های مرکزی هستند اما تا تاریخ ۲۲ دسامبر ۲۰۱۶، هنوز هیچکدام این کار را انجام نداده اند.

پتانسیل های عمومی

تکنولوژی بلاک چین پتانسیل زیادی برای دگرگون کردن مدل های عملیاتی کسب و کار در درازمدت دارد. تکنولوژی دفتر کل توزیع شده بلاک چین، با دارا بودن پتانسیل ایجاد مبانی جدید برای سیستم های اقتصادی و اجتماعی جهانی، بیشتر یک تکنولوژی بنیادی به شمار می رود تا یک تکنولوژی مزاحم که با یک راه حل ارزان تر به یک مدل کسب و کار سنتی حمله کرده و موسسات مربوطه را به خود اختصاص می دهد. حتی در این حالت نیز، در حال حاضر چندین محصول عملیاتی وجود دارند که تا اواخر سال ۲۰۱۶، با استفاده از اثبات محتوا، در حال رشد هستند. استفاده از بلاک چین ها ایجاد بازدهی های خیره کننده را برای زنجیره های تامین جهانی، تراکنش های مالی، دفتر کل دارایی ها، و شبکه های مجازی غیرمتمرکز، وعده می دهد.

تا سال ۲۰۱۶، برخی از کسانی که بلاک چین را زیرنظر گرفته اند نسبت به این تکنولوژی بدبین هستند. استیو ویلسون، از شرکت تحقیقاتی Constellation معتقد است این تکنولوژی با ادعا های غیر واقعی، بزرگ نمایی شده است. به منظور کنترل ریسک، کسب و کار های مختلف تمایل ندارند تا بلاک چین را به عنوان هسته مرکزی ساختار کسب و کار خود قرار دهند.

این بدان معناست که برخی کاربرد های خاص بلاک چین ممکن است به عنوان تکنولوژی مزاحم قلمداد شوند زیرا با کمک آن ها، می توان راه حل های کم هزینه تری را ایجاد کرد و به این ترتیب کار برخی از مدل های کسب و کار فعلی مختل می شود. پروتکل های بلاک چین، استفاده از روش های جدید برای پردازش تراکنش های دیجیتال را برای کسب و کار ها آسان تر می کنند. مثال هایی از این حالت شامل سیستم پرداخت، ارز دیجیتالی، تسهیل فروش دسته جمعی یا پیاده سازی بازار های پیش بینی و ابزار های نظارتی می باشد.

بلاک چین ها، نیاز به یک ارائه دهنده سرویس مورد اطمینان را کاهش می دهند و پیش بینی می شود که منجر به کاهش سرمایه های مورد اختلاف شوند. بلاک چین ها دارای پتانسیل برای کاهش ریسک سیستماتیک و کلاهبرداری های مالی هستند. آن ها فرآیند هایی را که قبلا به صورت دستی انجام می شد و زمان بر بود(مانند ثبت شرکت ها ) را به صورت خودکار انجام می دهند. به طور نظری، می توان با کمک بلاک چین ها به جمع آوری مالیات، انجام قباله نویسی ها، و ارائه مدیریت ریسک پرداخت.

به عنوان یک دفتر کل توزیع شده،  بلاک چین هزینه ها موجود برای صحت سنجی تراکنش ها را کاهش می دهد و با از بین بردن نیاز به شخص ثالث های مورد اطمینان نظیر بانک ها برای تکمیل تراکنش ها، این تکنولوژی همچنین هزینه های شبکه را کاهش می دهد و بنابراین، امکان استفاده ازکاربرد های دیگر را فراهم می کند.

این تکنولوژی که در ابتدا کار خود را با تمرکز شدید بر روی کاربرد های مالی آغاز کرد، در حال حاضر در حال گسترش فعالیت های خود به کاربرد های غیر متمرکز و سازمان های همکار به منظور حذف واسطه ها می باشد.

ثبت زمین

چارچوب ها و آزمایش هایی مانند آزمایشات انجام گرفته  در سازمان ثبت املاک سوئد، به منظور نمایش موثر بودن بلاک چین در تسریع معاملات زمین طراحی شده اند. جمهوری گرجستان نیز در حال پیاده سازی ثبت املاک بر مبنای بلاک چین در مقیاس آزمایشی است.

دولت هند با کمک بلاک چین، در حال مبارزه با کلاهبرداری در معاملات زمین است. استان Andhra Pradesh، به اولین استان در هند تبدیل شد که در آن از تکنولوژی بلاک چین در داخل دولت استفاده شده است. برای انجام این کار، اعلام شد پارک فناوری بلاک چین در شهر Visakhapatnam راه اندازی خواهد شد. این پارک تحت پشنیبانی شرکت های تکنولوژی بلاک چین مانند Apla، Phoenix و Oasis Grace قرار دارد.

در اکتبر ۲۰۱۷، یکی از اولین تراکنش های انتقال ملک به صورت بین المللی با کمک قرارداد هوشمند مبتنی بر بلاک چین، با موفقیت انجام گرفت.

در نیمه اول سال ۲۰۱۸، آزمایشی بر روی کاربرد تکنولوژی بلاک چین به منظور نظارت بر اطمینان پذیری داده های سازمان ثبت املاک واحد روسیه(USRER) در محدوده مسکو انجام خواهد گرفت.

چهار شرکت بزرگ

هر کدام از چهار شرکت بزرگ در زمینه حسابرسی، در حال آزمایش بر روی بلاک چین با شکل های مختلف هستند. شرکت Ernst & Young، کیف پول های ارز های رمزنگاری شده را در اختیار همه کارمندان سوییسی قرار داده، یک خودپرداز بیت کوینی را در دفتر مرکزی خود در سوییس نصب کرده و بیت کوین را به عنوان یک روش پرداخت برای همه خدمات مشاوره ای خود قبول می کند. مارسل اشتالدر، مدیر اجرایی Ernst & Young در سوییس می گوید:” ما نمی خواهیم فقط در مورد دیجیتالی شدن حرف بزنیم، بلکه می خواهیم به صورت فعال و با کمک کارمندان و مشتریانمان، این فرآیند را به جلو ببریم. برای ما مهم است که همه با ما همراه شوند و خود را برای انقلابی که قرار است از طریق بلاک چین، قرارداد های هوشمند و ارز های دیجیتال در دنیای کسب و کار ایجاد شود آماده کنند. شرکت های PwC، Deloitte و KPMG مسیر متفاوتی را نسبت به Ernst & Young در پیش گرفته اند و در حال آزمایش بلاک چین های خصوصی هستند.

قرارداد های هوشمند

قرارداد های هوشمند بر مبنای بلاک چین، قرارداد هایی هستند که می توان آن ها را به صورت جزئی یا  کلی و بدون نیاز به تعامل با انسان، اجرا یا تحمیل کرد. یکی از هدف های اصلی یک قرارداد هوشمند، ضمانت خودکار است. صندوق جهانی پول معتقد است قرارداد های هوشمند بر مبنای تکنولوژی بلاک چین می توانند باعث کاهش کژمنشی ها شده و به طور کلی استفاده از قرارداد ها را بهینه سازی کنند. به دلیل عدم استفاده گسترده، وضعیت حقوقی این قرارداد ها شفاف نیست.

برخی از بلاک چین ها می توانند امکان کدنویسی قرارداد هایی را فراهم کنند که در صورت فراهم شدن شرایطی خاص، به اجرا در می آیند. یک قرارداد هوشمند بلاک چین، با کمک دستور العمل های برنامه نویسی قابل تعمیمی که یک توافق را تعریف و اجرا می کنند، ایجاد می شود. برای مثال،​ Ethereum Solidity یک پروژه بلاک چین منبع باز است که به صورت مشخص برای به واقعیت تبدیل کردن این قرارداد های هوشمند از طریق پیاده سازی یک زبان برنامه نویسی تورینگ کامل، ایجاد شد.

سازمان های غیرانتفاعی

• پروژه Level One از بنیاد بیل و ملیندا گیتس، قصد دارد با کمک تکنولوژی بلاک چین، به دو میلیارد انسانی که در سرتاسر جهان هیچ حساب بانکی ندارند کمک کند.
• پروژه Building Blocks متعلق به برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد قصد دارد عملیات های نقل و انتقال بر مبنای وجه نقد این نهاد را که روز به روز در حال افزایش هستند با سرعت بیشتر و به صورت ارزان تر و ایمن تر به انجام برسانند. این پروژه آزمایش های میدانی خود را در ژانویه ۲۰۱۷ در پاکستان شروع کرد و این آزمایش در تمام طول فصل بهار ادامه پیدا کرد.
• Publiq پلتفرمی برای نویسندگان است که در سال ۲۰۱۷ راه اندازی شد. هدف این پلتفرم استفاده از تکنولوژی بلاک چین برای تضمین اعتبار متون، جلوگیری از سانسور آن ها و مبارزه با خبر های جعلی است.

شبکه های غیر متمرکز

• پروژه Backfeed یک سیستم کنترل توزیع شده را برای کاربرد های بلاک چین توسعه می دهد که امکان تولید و توزیع ارزش به صورت مشترک و با همکاری یکدیگر را در شبکه هایی از همتا ها که به صورت خودجوش در حال ظهور هستند را فراهم می کند.
• پروژه Alexandria یک کتابخانه غیر متمرکز بر مبنای بلاک چین است.

دولت ها و ارز های ملی

• خوزه اریتا، رئیس دفتر برنامه ریزی فناوری اطلاعات مربوط به عملیات قرارداد ها در سازمان مدیریت خدمات عمومی ایالات متحده، در سپتامبر ۲۰۱۷ و در جریان اجلاس ACT-IAC عنوان کرد که سازمان آن ها از تکنولوژی دفتر کل توزیع شده بلاک چین برای افزایش سرعت فرآیند FASt Lane به منظور برنامه ریزی ۷۰ قرارداد IT از طریق اتوماسیون استفاده می کند. دو شرکت United Solutions(پیمان کار اصلی) و Sapient Consulting(پیمان کار ثانویه) در حال توسعه نمونه اولیه ای برای تکنولوژی FASt Lane هستند که فرآیند بازنگری قرارداد ها را به صورت خودکار و در زمان کوتاه تر انجام می دهد.
• کمیته مشاور عملیات گمرک های تجاری، که یک زیرکمیته از اداره گمرک و محافظت از مرز های ایالات متحده به شمار می رود در حال کار برای یافتن راه هایی عملی برای استفاده از بلاک چین در وظایف خود می باشد.
• استونی جز پیشگامان استفاده از راهکار های بلاک چین است.  این کشور در سال ۲۰۰۷ مورد حملات سایبری قرار گرفت و پس از آن، دولت  تکنولوژی بلاک چین مقیاس پذیر را اجرا کرد تا از داده ها در برابر تهدید ها محافظت کرده و اطمینان حاصل کند که آن ها در معرض خطر قرار نمی گیرند.

به نظر می رسد شرکت ها در دو کشور زیر، به دنبال ارائه راهکار های ارزی بر مبنای بلاک چین هستند:

• دینار الکترونیکی، ارز ملی تونس، اولین ارز دولتی بود که از تکنولوژی بلاک چین استفاده می کرد
• CFA الکترونیکی، ارز دیجیتال ملی سنگال است که بر پایه بلاک چین کار می کند.

برخی کشور ها، به خصوص استرالیا، نقش کلیدی در شناسایی مشکلات فنی مختلف مربوط به توسعه، نظارت و استفاده از بلاک چین ها دارند.

در آپریل ۲۰۱۶، سازمان استاندارد استرالیا، درخواست ایجاد زمینه فعالیت جدیدی را به نمایندگی از استرالیا برای سازمان بین المللی استانداردسازی(ISO) ارسال کرد که در آن از آن ها خواسته شده بود ایجاد استاندارد هایی برای پشتیبانی از تکنولوژی بلاک چین را مد نظر قرار دهند. این درخواست با هدف ایجاد یک کمیته فنی ISO برای تکنولوژی بلاک چین انجام گرفت. این کمیته جدید با پوشش موضوعات استانداردهای بلاک چین مانند قابلیت همکاری، تعاریف واژه ها، حریم خصوصی و امنیت مسئول پشتیبانی از نوآوری ها و رقابت در این زمینه می شود. تاکنون، چندین بیانیه مطبوعاتی از ورود بلاک چین به کسب و کار های استرالیایی حمایت کرده اند.

بانک ها

دون تپسکات، یک پروژه تحقیقاتی دو ساله را انجام داد که در آن به بررسی چگونگی استفاده از تکنولوژی بلاک چین به منظور جابجایی و نگهداری پول، مالکیت، اسناد، موسیقی، هنر و اکتشافات علمی، مالکیت فکری و حتی رای ها پرداخته شده بود. علاوه بر این، بخش های بزرگی از صنعت مالی در حال اجرای دفتر کل های توزیع شده برای استفاده در بانکداری هستند و بنا به تحقیق انجام گرفته توسط IBM در سپتامبر ۲۰۱۶، این اتفاق سریع تر از آنچه انتظار می رفت در حال رخ دادن است.

بانک ها به این تکنولوژی علاقه مند هستند زیرا این پتانسیل را دارد که به سیستم های تسویه حساب سرعت ببخشند.

بانک هایی مانند UBS در حال باز کردن آزمایشگاه های تحقیقاتی جدیدی هستند که به تکنولوژی بلاک چین اختصاص دارد. این کار با هدف برسی چگونگی استفاده از تکنولوژی در خدمات مالی به منظور افزایش بازده و کاهش هزینه ها انجام می شود.

روسیه به صورت رسمی، اولین پیاده سازی بلاک چین در سطح دولت را کامل کرده است. بانک دولتی SberBank در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۷ اعلام کرد با مشارکت سرویس فدرال ضد انحصار روسیه(FAS) به پیاده سازی سرویس انتقال و ذخیره سازی اسناد از طریق بلاک چین می پردازد.

Deloitteو ConsenSys در سال ۲۰۱۶ برنامه های خود را برای احداث یک بانک دیجیتالی با نام پروژه ConsenSys اعلام کردند.

شرکت R3، ۴۲ بانک را را به دفتر کل های توزیع شده ساخته شده توسط اتیریم، Chain.com، اینتل، IBM و Monax متصل می کند.

یک کنسرسیوم صنعتی سوییسی، که شامل Swisscom، بانک Zurich Cantonal Bank و بازار بورس سوییس می باشد در حال آزمایش نمونه اولیه ای از تبادل دارایی ها به صورت فرابورس و بر مبنای تکنولوژی اتیریم هستند.

سایر شرکت های مالی

شرکت اعتباری MasterCard سه API بر مبنای بلاک چین را به شبکه خود اضافه کرده تا برنامه نویسان بتوانند از آن برای توسعه سیستم های پرداخت همتا به همتا(P2P) و بنگاه به بنگاه(B2B) استفاده کنند.

گروه CLS از تکنولوژی بلاک چین برای گسترش تعداد معاملات تبادل ارزی که می تواند از آن ها پشتیبانی کند، استفاده می کند.

سیستم های پرداخت Visa، MasterCard، UnionPay و SWIFT نیز برنامه ها و طرح های خود را برای استفاده از تکنولوژی بلاک چین اعلام کرده اند.

بنیاد Prime Shipping از تکنولوژی بلاک چین برای برطرف کردن مشکلات مربوط به پرداخت در صنعت حمل و نقل استفاده می کند. آن ها به دنبال سرمایه ای ۱۵۰ میلون دلاری برای توسعه واحد اختصاصی خود با نام Prime هستند.

سایر کاربرد ها

از تکنولوژی بلاک چین می توان برای ساخت یک سیستم دفتر کل دائمی، شفاف و قابل دسترسی برای عموم به منظور جمع آوری داده های مربوط به فروش، ذخیره داده های مربوط به حق انتشار از طریق اعتبارسنجی به کمک کپی رایت و ردیابی کاربرد های دیجیتال و پرداخت هزینه آن ها به سازندگان محتوا(مانند کاربران شبکه های بی سیم، یا موسیقی دان ها) استفاده کرد. در سال ۲۰۱۷، IBM با مشارکت ASCAP و PRS For Music به استفاده از تکنولوژی بلاک چین در پخش موسیقی پرداخت. سرویس  Mycelia خواننده انگلیسی Imogen Heap نیز به عنوان راه حل بلاک چینی دیگری مطرح شده که “به هنرمندان کنترل بیشتری را در زمینه نحوه گردش آهنگ ها و داده های مربوط به آن در نزد هواداران و سایر موسیقی دان ها می دهد”. شرکت Everledger یکی از مشتریان اولیه سرویس ردیابی بر مبنای بلاک چین شرکت IBM است.

شرکت Kodak در سال ۲۰۱۸، برنامه خود را برای ایجاد یک سیستم علامت دیجیتالی برای ثبت کپی رایت عکس ها اعلام کرد.

مثال دیگری که در آن از قرارداد های هوشمند استفاده می شود در صنعت موسیقی است. هر بار که یک میکس از یک DJ پخش شود، قرارداد های هوشمند متصل به آن میکس، به صورت لحظه ای هزینه آن را به هنرمند پرداخت می کند.

یکی دیگر از کاربرد های پیشنهاد شده، ایمن سازی اشتراک طیف برای شبکه های بی سیم است.

در پی استفاده از تکنولژی بلاک چین، روش های توزیع جدیدی نیز برای صنعت بیمه ایجاد شده است. این روش ها شامل بیمه همتا به همتا، بیمه پارامتری و ریز بیمه است. اقتصاد تسهیمی و اینترنت اشیا نیز از دیگر بخش هایی هستند که از بلاک چین ها بهره خواهند برد زیرا در آن ها از همتا های همکار زیادی استفاده می شود. رای گیری آنلاین، یکی دیگر از کاربرد های بلاک چین به شمار می رود. از بلاک چین ها برای توسعه سیستم های اطلاعاتی برای نگهداری سوابق پزشکی، استفاده می شود که این کار موجب افزایش قابلیت همکاری می شود. از نظر تئوری، سیستم های متفرقه قدیمی را می توان به طور کمال توسط بلاک چین ها جایگزین کرد. بلاک چین هایی برای ذخیره داده ها، انتشار متن ها و شناسایی منشا یک اثر هنری دیجیتال در حال توسعه هستند. بلاک چین ها، تملک دارایی های داخل بازی های کامپیوتری( دارایی های دیجیتال) را برای کاربران آسان تر می کنند. مثالی از این حالت، بازی Cryptokitties است.

طرح های قابل توجه غیر از ارز های رمزنگاری شده شامل موارد زیر هستند:

• Steemit: یک وب سایت بلاگ نویسی/ شبکه اجتماعی و یک ارز رمزنگاری شده
• Hyperledger: تلاشی دسته جمعی و بین صنعتی از بنیاد لینوکس برای پشتیبانی از دفتر کل های توزیع شده بر مبنای بلاک چین. پروژه های زیرمجموعه این طرح شامل Hyperledger Burrow(توسط Monax) و Hyperledger Fabric( که توسط IBM به پیش برده می شود) هستند.
• Counterparty: یک پلتفرم مالی منبع باز برای ایجاد کاربرد های مالی همتا به همتا بر روی بلاک چین بیت کوین
• Quorum: یک بلاک چین خصوصی که توسط بانک سرمایه گذاری JPMorgan Chase طراحی شده و دارای فضای ذخیره سازی خصوصی است که برای کاربرد های مختلف مربوط به قرارداد ها مورد استفاده قرار می گیرد.
• Bitnation: یک “ملت داوطلبانه” بدون مرز و غیر متمرکز که صلاحیت قضایی مربوط به قرارداد ها و قوانین به شمار می رود و بر مبنای اتیریم عمل می کند.
• Factom: یک رجیستری توزیع شده
• Tezos: رای گیری غیر متمرکز

ویژال استودیو مایکروسافت قصد دارد زبان Ethereum Solidity را در اختیار توسعه دهندگان قرار دهد.

شرکت IBM یک سرویس بلاک چین ابری را که مبتنی بر پروژه منبع باز Hyperledger Fabric است، ارائه می دهد.

شرکت Oracle Cloud نیز سرویس بلاک چین ابری را بر مبنای Hyperledger Fabric ارائه می دهد. Oracle نیز به کنسرسیوم Hyperledger پیوسته است.

در آگوست ۲۰۱۶، یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه فنی مونیخ، سند تحقیقاتی را در مورد این که بلاک چین ها چگونه می توانند باعث اختلال در صنایع شوند، منتشر کرد. آن ها سرمایه گذاری های خطر پذیری را که وارد بلاک چین می شوند مورد بررسی قرار دادند. تحقیق آن ها نشان می دهد ۵۵/۱ میلیارد دلار سرمایه وارد کسب و کار های نوپایی با تمرکز بر روی صنایع مالی و بیمه، اطلاعات و ارتباطات و خدمات حرفه ای شده است. بخش زیادی از این کسب و کار ها در ایالات متحده، بریتانیا و کانادا متمرکز شده اند.

پیشنهاد شده اسناد دانشگاهی دانشگاه های مختلف بر روی بلاک چین ذخیره شوند.

بانک ABN Amro پروژه ای را در زمینه املاک معرفی کرده که به اشتراک گذاری و ثبت تراکنش های املاک را تسهیل می کند. این بانک همچنین در حال اجرای پروژه دومی با همکاری بندر روتردام به منظور توسعه ابزار های لجستیکی است.

در ۸ مِی سال ۲۰۱۸، فیسبوک تایید کرد که در حال افتتاح گروه بلاک چین جدیدی است که رئیس آن دیوید مارکوس، که قبلا مسئول بخش Messenger فیسبوک بود، خواهد بود. بنا به سایت Verge، فیسبوک قصد دارد ارز رمرنگاری شده اختصاصی خود را برای تسهیل پرداخت ها بر روی این پلتفرم، تولید کند.

انواع بلاک چین ها

در حال حاضر سه نوع شبکه بلاک چین وجود دارد: ۱- بلاک چین های عمومی ۲- بلاک چین های خصوصی ۳- بلاک چین های کنسرسیومی

بلاک چین های عمومی

یک بلاک چین عمومی هیچ گونه محدودیت دسترسی ندارد. هر شخص با اتصال به اینترنت می تواند تراکنش های خود را برای آن ارسال کند و همچنین به عنوان اعتبارسنج عمل کند( در اجرای پروتکل اجماع شرکت کند). معمولا چنین شبکه هایی مزایای اقتصادی در اختیار کسانی که باعث ایمن سازی آن ها می شوند قرار می دهند و معمولا از شکلی از الگوریتم های اثبات سهم یا اثبات کار استفاده می کنند.

از بزرگترین و شناخته شده ترین بلاک چین های عمومی می توان به بیت کوین و اتیریم اشاره کرد.

بلاک چین های خصوصی

یک بلاک چین خصوصی به اجازه دسترسی نیاز دارد. یک شخص نمی تواند عضو آن شود مگر اینکه، یکی از مدیران شبکه او را دعوت کرده باشد. دسترسی اعضا و صحت سنج ها محدود است.

این نوع از بلاک چین ها را می توان به عنوان حد وسط برای شرکت هایی در نظر گرفت که که به طور کلی به تکنولوژی بلاک چین علاقمند هستند اما نسبت به سطح کنترلی که توسط شبکه های عمومی ارائه می شود، احساس راحتی نمی کنند. معمولا آن ها به دنبال وارد کردن بلاک چین در فرآیند های حسابداری و بایگانی خود، بدون قربانی کردن استقلال خود و ریسک قرار دادن داده های حساس در معرض دسترسی اینترنت عمومی هستند.

بلاک چین های کنسرسیومی

عمدتا گفته می شود یک بلاک چین کنسرسیومی، نیمه غیر متمرکز است. این نوع بلاک چین به اجازه دسترسی نیز نیاز دارد، اما به جای این که یک سازمان آن را کنترل کند،  تعدادی شرکت، هر کدام یک گره از آن را کنترل می کنند. مدیران زنجیره کنسرسیومی،  حق بازخوانی توسط کاربران را طبق نظر خودشان محدود می کنند و تنها به مجموعه ای محدود از گره های مورد اطمینان اجازه اجرای پروتکل اجماع را می دهند.

تحقیقات دانشگاهی

در اکتبر ۲۰۱۴، باشگاه بیت کوین MIT، با حمایت مالی فارغ التحصیلان MIT، به هر کدام از دانشجویان دوره لیسانس در  MIT به اندازه ۱۰۰ دلار بیت کوین اهدا کرد. بررسی نرخ استفاده از این تکنولوژی( طبق تحقیقات ‍Catalini و Tucker در سال ۲۰۱۶)،  نشان داده که برای افرادی که از فناوری های مختلف در سریع ترین زمان ممکن استفاده می کنند، در صورتی که دسترسی به یک تکنولوژی با تاخیر همراه شود، آن ها به نپذیرفتن آن تکنولوژی تمایل پیدا می کنند.

ژورنال های علمی

در سپتامبر ۲۰۱۵، اولین ژورنال دانشگاهی با داوری توسط اعضای هیات علمی مخصوص به ارز های رمزنگاری شده و تکنولوژی بلاک چین با نام Ledger معرفی شد. شماره اولیه این ژورنال در دسامبر ۲۰۱۶ منتشر شد. این ژورنال جنبه های مختلفی از ریاضیات، علوم کامپیوتر، مهندسی، حقوق، اقتصاد و فلسفه را که به ارز های رمزنگاری شده مانند بیت کوین مرتبط هستند، شامل می شود.

این ژورنال، نویسندگان را تشویق می کند تا به صورت دیجیتالی، یک فایل در هم نگاری شده(فایل هَش) از مقالات ثبت شده را امضا کنند. در ادامه این فایل با ثبت برچسب های زمانی وارد بلاک چین بیت کوین می شود. همچنین از نویسندگان خواسته می شود تا آدرس شخصی بیت کوین خود را در صفحه اول مقاله خود درج کنند.

پیش بینی ها

گزارش مجمع جهانی اقتصاد در سپتامبر ۲۰۱۵، پیش بینی کرد که تا سال ۲۰۲۵، ده درصد از GDP دنیا بر روی تکنولوژی بلاک چین ذخیره خواهد شد.

در اوایل سال ۲۰۱۷، مارکو لانزیتی و کریم لخانی اساتید دانشکده کسب و کار دانشگاه هاروارد اعلام کردند که بلاک چین یک تکنولوژی مزاحم، که هزینه های یک مدل کسب و کار فعلی را کمتر می کند، به شمار نمی رود؛ بلکه یک تکنولوژی بنیادی است که “پتانسیل ایجاد مبانی جدیدی را برای سیستم های اقتصادی و اجتماعی ما دارد”. آن ها همچنین پیش بینی کردند که” اگرچه نوآوری های بنیادین می توانند تاثیر عظیمی داشته باشند، اما دهه ها زمان خواهد برد تا بلاک چین بتواند در زیرساخت های اقتصادی و اجتماعی ما نفوذ کند”.